Omdat we op een bepaalde manier met ons leven (pogen) om te gaan, vroegen we ons af waarom die dag alles zo rommelig was en de lunch buitensporig duur. Waarom, later die dag, de auto helemaal op en top gekeurd was bij de garage, maar de eigenaar ineens kwam met het vervelende nieuwtje dat hij net de dag ervoor de laatste afbetaling aan zijn auto had gedaan. In Ecuador moeten alle afbetalingen rond zijn ruim VOOR verkoop...Waardoor de auto officieel niet van naam kon veranderen, tot de uitbetaling binnen en verwerkt was (meestal na 14 dagen) bij de overheid.
In mijn opinie is alles energie en ‘trillen’ dingen om je heen dus mee op je trilling (of jij trilt mee op de trilling van dingen om je heen). Er kan geen trilling om je heen zijn, die niet met je klopt. Want die zou afgestoten worden door jou (of jij door de omgeving). Als er ‘minder’ leuke dingen om je heen zijn, trillen die dus mee op ‘minder’ leuke dingen in jezelf. Alles is in principe namelijk altijd ‘perfect’ en kloppend. Dus het feit dat de lunch zo duur was en de eigenaar met onfijn nieuws kwam, klopt exact met ons. Maar aangezien we het liever anders zien vinden wij het soms zinnig om te kijken waarop – in onszelf- dit allemaal meetrilt. Vooral als we er last van hebben, doen we dat. Bij de leuke dingen vragen we ons natuurlijk helemaal niet af wat er gaande is. ;-)
We zaten hier op te broeden die avond.
Als ik in meditatie terugkeek naar die ochtend zag ik vooral veel onrust tussen ons drieën; Carlos, Eric en mij. Eric wilde van alles regelen en kwam er achter dat Carlos dingen vergeten was, die
ze afgesproken hadden. Oud programma van Eric; mensen om hem heen vertonen vroeger of later vrijwel altijd dit gedrag (including me).
Carlos had het druk met telefoontjes en berichtjes van zijn zaak (die hij poogde op te bouwen) en was niet helemaal ‘daar’. Zijn programma heeft waarschijnlijk iets te maken met 'alles voor
iedereen goed willen doen'.
En ik schoot in mijn programma waarin ik onrust vermijd en er omheen loop. Wat er niet voor zorgt dat het verdwijnt, helaas.
Daarna gingen we lunchen in een te duur restaurant en hierna gebeurde het gebeuren met de eigenaar van de auto.
Omdat Eric het meeste last had van al het gedoe en er ook heel veel tijd mee kwijt was, terwijl hij eigenlijk vakantie wilde vieren, keken we vooral naar hem. Hij was alleen veel te moe die avond
om er echt in te duiken, dus op woensdagochtend doken we er in.
Pure nieuwsgierigheid van mijn kant; ik wil alles erg graag 'doorgronden'. Het liefst wil ik de hele opbouw en reden van de realiteit (die wij ervaren) begrijpen.
Hoe ik dan ‘aan het werk ga’ , is dat ik eerst kijk naar waar we last van hebben. Eric heeft last van Carlos, die hij tot de orde moest roepen met betrekking tot zijn prioriteiten; ‘You either
work for me and do a good job, or you don’t work for me. Be clear about your priorities!’ Maar waarom doen mensen dit ‘bij’ hem? Ze horen hem niet goed?
Of ze begrijpen hem niet goed? Hij wordt niet gesnapt? Een programma als ‘niemand begrijpt mij’ kan natuurlijk gaande zijn. Of ‘ik kan alles beter alleen doen, anders lukt het niet’. Dat soort
dingen.
Elk programma levert je iets op; je bent ervan overtuigd dat je overleving of je bestaansrecht ervan afhangt.
We gingen even testen wat het was. Omdat we al vaker met dit programma gaande waren geweest, was er al veel weg (of opgelost). Uiteindelijk bleek hij simpelweg een afspraak met zichzelf te hebben
gemaakt (eons ago) om alles zelf te doen en niemand te vertrouwen. Het programma ‘niemand is te vertrouwen’ liep dus, zodat hij altijd zou pogen alles zelf te doen.
Terwijl we hiermee bezig waren, op woensdagochtend, was de eigenaar op weg naar een overheidsinstantie om te kijken of het toch mogelijk was de auto meteen te verkopen, ondanks zijn laatste
afbetaling. Hier hing van af of we wel of niet deze auto konden kopen. Hier hing dus ook van af of Eric weer verder moest zoeken naar een auto. Iets waar hij helemaal geen zin in had. Ik had
hierover al gemediteerd en voelde dat het absoluut deze auto zou worden en dat we rond 12 uur goed nieuws hierover zouden krijgen van Carlos. Ik voelde dat het het snelste/makkelijkste zou gaan
als Eric er verder niet meer mee bezig zou zijn. Dus ook niet meer verder zoeken naar andere auto’s en zich druk maken over het ‘nog dagen bezig zijn om een auto te vinden’.
Sinds aankomst in Ecuador had Eric zich sowieso voorgenomen om zich niet meer druk te maken over dingen die niet liepen en dat deed hij wel erg goed (het was mij opgevallen hoe kalm hij overal
over was, terwijl hij me niks verteld had over zijn voornemen tot woensdag).
Het ‘testen’ van overtuigingen doe ik via kinesiologie (spierspanningstesten). Dat kan iedereen ook zelf –bij zichzelf- doen. Je gaat rechtop staan, beetje licht door de knieën zakken (=niet op
slot zetten) en vragen aan je lichaam ‘wat is ja?’. Je lichaam zal dan een bepaalde kant op bewegen (niet gaan ‘denken!'). Hetzelfde vraag je voor ‘nee’. Daarna test je het met behulp van een
vraag die zeker klopt. Bijvoorbeeld met je naam ‘mijn naam is Tanja’. En daarna met iets wat zeker niet klopt; ‘mijn naam is Pietje Puk’ (of ‘Kermit de Kikker’ zegt Herman altijd).
Daarna stel je een overtuiging: ‘mensen zijn te vertrouwen’ of ‘ik vertrouw mensen’ en kijkt welke kant je lichaam op beweegt. Je zult versteld staan van de antwoorden van je lichaam. Je lichaam
antwoord namelijk simpelweg met informatie die aanwezig is in het celmateriaal, niet met wat je ‘denkt’ dat het antwoord is. Er kunnen dus verrassende antwoorden in zitten.
Ik heb wel antwoorden gekregen van mijn lichaam die een hele hoop (ellende) verklaarden, maar die totaal bizar waren. Bijvoorbeeld; ‘vroedvrouw zijn wordt mijn dood’ was een ‘ja’. Dat is niet
zo’n heel erg handige overtuiging natuurlijk.
Nadat de basis van de overtuiging helder is (als dus helder is wat de overtuiging je oplevert), dan kun je nieuwe informatie downloaden. De gedachte hierachter is, dat het lichaam opgebouwd is
uit informatie die je verzameld tijdens je leven, vanuit je genetisch materiaal (dus overtuigingen van je ouders en voorouders) en uit vorige levens (als je daarin geloofd), die soms niet meer
dienend is (of die simpelweg ongewenst is) aan wie je bent.
Aangezien alles energie is en energie aangestuurd kan worden met een gedachte=dus het geven van een richting aan de energie, kun je met een gedachte ook nieuwe energie/informatie in de cellen
brengen. De informatie die je daarvoor gebruikt komt vanuit ‘de energie’, ‘Het universum’, ‘God’, etc. (We zijn dit namelijk zelf in mijn opinie; de informatie komt dus uit het hoogste
‘on’bewuste deel van onszelf; het deel wat de werkelijkheid heeft gemaakt, zoals wij die ervaren)
We hebben daarbij de computer gemaakt naar onze eigen ‘image’ en ons zelf gecreëerde product laat daarin iets zien over onszelf. Op dezelfde manier dat ‘wij’ iets laten zien (spiegelen) over
hetgeen ons gecreëerd heeft.
De werking van een computer laat veel zien over de werking van ons eigen brein. En wat deze vorm van werken met bewustzijn en programma’s (ook wel thetahealing genoemd) ook doet, is onze harde
schijf defragmenteren.
Daardoor voelen veel mensen die zo’n sessie gedaan hebben, zoveel rust.
Bij Eric ‘downloadde’ ik de informatie dat hij klaar is met de afspraak met zichzelf (over het 'alles alleen doen') zodra hij er klaar mee kiest te zijn. Dat de ervaringen die deze afspraak hem
gebracht hebben, opgeslagen worden als opgedane informatie en dat hij vrij is nieuwe wegen in te slaan.
Daarna testen we de vragen opnieuw, om te checken of de basis van de overtuiging nu werkelijk aangepakt is. En daaruit bleek dat dat inderdaad zo was.
Lang verhaal kort; de auto is van ons nu.
Eric laat er nieuwe banden onder zetten met het oog op het verkennen van niet geasfalteerde wegen in een zoektocht naar een stuk land. Hij heeft een navigatiesysteem gekocht, hij is bezig met een
imperial regelen, een alarminstallatie inplannen, etc.
En hopelijk kunnen we (met Eric erbij dus!) vrijdag en/of het weekend, ons door een taxi naar wat bezienswaardigheden laten rijden en staat de auto dan in de garage. (Want ik voel er weinig voor
om het oude Quito en de vulkanen te gaan verkennen zonder hem.)
Ondertussen heb ik op de Vilcabamba facebook groepen een oproep gedaan voor een huurhuisje vanaf volgende week vrijdag. Daar kwam meteen een reactie op van iemand die zijn huis tegelijkertijd ook
wil verkopen. Dat geeft in Ecuador wat onveiligheid; je hebt hier geen 3 maanden om uit het huis te gaan en iets anders te zoeken, als het verkocht is (zoals in Nederland onder ‘wet leegstand’).
In principe kun je hier, zonder opgaaf van redenen zelf vertrekken en/of eruit gezet worden. Behalve als je een contract hebt voor minimaal 2 jaar; dan is er juridisch meer veiligheid ingebouwd
voor beide partijen.
We gaan dus volgende week, met onze ‘agent’, eerst maar eens kijken en praten daar.
