Als je mensen tegenkomt waarvan de vrouwen het erg goed samen kunnen vinden EN de mannen het erg goed samen kunnen vinden, dan heb je wel iets bijzonders te pakken.
Woensdag 4 oktober waren we uitgenodigd door de 'Franse mensen' om langs te komen in hun huisje. Zij is echter helemaal geen Française, maar een Engelse die grotendeel in de VS gewoond heeft. Hij
is wel een echte Fransoos. Samen hebben ze twee tiener zoons die ze altijd thuisscholing hebben gegeven (volgens de 'unschooling' methode).
Ze kwamen 3 maanden geleden in Ecuador aan, omdat ze het gevoel had hier te moeten zijn. Ze lieten alles achter; een groot stuk land in Frankrijk, hun goed lopende biologische koffie-café en al
hun vrienden. Zonder duidelijk plan, met alleen maandelijks inkomen van de huur van hun café. Puur omdat het zo voelde.
Klinkt je bekend in de oren?
Mij ook.
Er zijn schijnbaar meer van dat soort idioten...
Ze liepen tegen een oudere Amerikaanse dame aan, die betrouwbare mensen zocht om op haar huis te passen als ze maanden weg was. Deze dame heeft een groot stuk land aan een rivier (die zo schoon is dat je het water kunt drinken; het bestaat nog!) en zij mochten van haar een stuk "zich eigen maken" en er op bouwen. Gratis en voor niks. En dat deden ze.
Momenteel wonen ze in een opgeknapte schuur, terwijl ze bezig zijn om het stuk land -waar ze graag hun huis willen bouwen- vrij te maken.
Het was 15 minuten lopen vanaf de plek waar we de auto parkeerden; dat was de enige manier om er te komen. Eerlijk is eerlijk; het is er groen, er groeit van alles (bananen, citrusvruchten,
groenten), er is drinkbaar water, het kost ze niks....
Maar wat ons niet aansprak is het feit dat het land van iemand anders is en dat je tegen bergwanden aankijkt, omdat je in een dal zit. Alles heeft natuurlijk voor-en nadelen.
Ik besloot maar gewoon mijn visioen op tafel te gooien (in het kader van; ik heb niks te verliezen) en vertelde erbij dat ik het erg graag samen met hun zou doen. Over maar meteen in het diepe springen gesproken...
Het werd een erg leuke middag met een heerlijke verse lunch en diepgaande gesprekken.
In de stromende regen liepen we uren later terug naar de auto.
Eric en ik vroegen ons af of we niet te 'intens' waren geweest, maar tegelijkertijd hebben we niks te verliezen, alleen maar te winnen. Als het stuk land wat ze in Frankrijk hebben verkocht wordt (iets wat ze al een half jaar aan het proberen zijn), hebben ze de mogelijkheid om samen met ons een stuk land te kopen en daar te beginnen met 'het dorp', wat ik in het visioen voor me zag. Ik mediteerde er die middag thuis nog eens over en iedere keer als ik haar voor me zie, opent zich ook de mogelijkheid van het werkelijkheid worden van het visioen. Dat er meer mensen voor nodig waren, wist ik al die tijd al....als je ze dan daadwerkelijk tegenkomt is het toch wel bijzonder.
Maar geduld geduld. Ik heb de neiging om erin te duiken en wil morgen al resultaat zien. Terwijl deze mensen nog commitments uit hebben staan naar de oudere dame en naar hun kinderen, die op een dorpsschooltje zitten. Nog los van het feit dat dat land eerst verkocht moet worden. Maar ik voel dat dat bijzaak is. Als ze samen met ons dit project aan willen gaan, wordt hun land vanzelf verkocht.
En ja hoor; de dag erna stond ineens de eerste serieuze koper op de mail, zeiden ze later verbaasd.
Hoe dat precies werkt weet ik niet, maar 'de tijd moet ergens rijp voor zijn'. Wie dat bepaald en hoe dat bepaald wordt, geen idee. Ik voel dat het nog een tijdje (paar maanden) gaat duren en dat we in de tussentijd ons het beste kunnen settelen hier. Een beter huurhuis zoeken, waar de nonnen ons niet tot 23.30 wakker houden met hun gefeest en om 6 uur de dag opstarten met gezangen en de tuinlieden niet iedere dag met een bosmaaier het hele grasveld moeten maaien (iedere dag ja) en waar het betaalbaarder is.
We moeten ook maar eens beginnen met dat in het Engels thuis scholen van Lem en Mar, om ze voor te bereiden op een internationaal highschool examen over een paar jaar. En ook zou het goed zijn om serieus Spaanse lessen te gaan inplannen bij Leen, een Belgse die we tegenkwamen en die dit al jaren geeft.
De tijd wordt vanzelf rijp en in de tussentijd volgen we ons gevoel en komen we vanzelf waar we moeten zijn.
