For English, below pictures.
Aaah het is zover; we zijn op het land aan het werk.
Op maandag het contract getekend (zie foto’s). Verder vooral een hoop ‘eromheen’ werk gedaan. Een pakket met een tuinhuisje
kwam aan en bleek het verkeerde pakket te zijn. Het kwam aan op de verkeerde plek en lag midden op straat. Dus we moesten met
z’n allen de hele zooi naar een veiligere plek slepen. Dat was vooral een hoop extra werk voor niks.
Het hout kwam niet aan op de dag dat het aan moest komen (dinsdag), dus we zijn er maar langs gereden. Bleek dat hij allemaal
berichtjes had gestuurd naar een verkeerd telefoon nummer. Achteraf wel goed dat hij nog niet kwam; de weg moest nog
gladgetrokken. Dat is woensdag gebeurd (zie foto). Nog geen uur voordat het hout arriveerde.
Op maandagavond hebben we 50 pallets versleept naar het land (zie foto). Dat was fysiek best pittig. En woensdag gingen we
daarmee door; ze moesten op een andere plek op het land komen. Ik merk dat mijn lichaam echt moet wennen aan alle
actie.
Beer helpt hard mee met het fysieke werk. Mar heeft een gave ontdekt van zichzelf; puzzelen met tuinhuisjes pakketten (foto).
We hadden namelijk nog een metalen tuinhuisje gekocht, een stuk kleiner dan het verkeerd bezorgde houten tuinhuisje (waar onze
meterkast voor de zonnepanelen in komt). Ze heeft zich ontfermt over het bouwpakket, de schroevendraaiers en de onderdelen
terwijl wij andere dingen konden doen.
Lem is vooral thuis om alle bestelde pakketten te ontvangen. Een zeer zware taak (vind hij).
Op maandag zagen we dat de plek die er het meest veelbelovend uitziet voor een moestuin, door wilde varkens overhoop was
gehaald (zie foto). We gaan er maar even van uit dat dat de luchtigheid van de grond ten goede komt. Maar we zullen iets moeten
verzinnen om ze buiten te houden als er daadwerkelijk een moestuin komt.
Gelukkig komt Renske met haar hond, Rowan. Schijnbaar houden wilde zwijnen er niet van in de buurt van honden te zijn, dus dat
komt goed uit.
Ik ben me nog aan het buigen over de issue van ‘creëren’. Ik ga er dus van uit dat we alles in ons leven zelf creëren en dat
alles wat er gebeurd een functie heeft. Niks is random in mijn opinie.
De eerste manier van creëren zie ik als; een gevoel over iets hebben en daarop iets aantrekken of afstoten (quantum fysica).
Bijvoorbeeld; bang zijn om mezelf neer te zetten op het land en daardoor vertragingen creëren, etc.
Een tweede manier van creëren zie ik als ‘in het moment zelf’. Je hebt een ervaring en de manier waarop je die bestempeld
(‘shit’ of ‘geweldig’) creëert het vervolg van de ervaring.
De derde manier van creëren ligt op een dieper nivo, maar is verbonden aan de eerste manier van creëren. Bij de derde manier
creëert je programmering een hoop omstandigheden. En veel emoties en gevoelens komen uit deze programmering voort(eerste
manier).
De programmering is bijvoorbeeld wat er gebeurde in mijn leven met de tuchtzaak. Ik kwam er toen namelijk later achter dat ik
mezelf schijnbaar erg gevaarlijk vond en vond dat ik gestopt moest worden, waardoor ik de hele ellende van een tuchtzaak
creëerde. Het spreekt voor zich dat dit een compleet onbewuste creatie vanuit een compleet onbewust programma was. En met
dingen die onbewust zijn kun je niks, totdat je ze bewust word. Programma’s spelen vaak onbewust, zitten opgeslagen in het DNA
en zijn actief totdat je je er bewust van wordt. En zelfs na het bewust worden ervan is het nog erg lastig om een programma om
te zetten, omdat je dit natuurlijk niet voor niks geïntegreerd hebt. Er zal ooit een goede reden zijn geweest om dit in het DNA
te zetten als belangrijke informatie. Misschien zelfs wel een levensreddende reden.
De vierde manier van creëren gebeurd op een nivo waar ik al helemaal geen zicht op heb. Ik noem het even ‘een hoger
nivo’.
De eerste twee manieren van creëren heb ik wel redelijk in de smiezen. Ik begrijp waarom bepaalde dingen op een bepaalde manier
lopen. Ik weet waar mijn angsten zitten en hoe ik die werkelijkheid maak. Ik weet ook waar mijn vertrouwen in zit en hoe ik dat
dan weer werkelijkheid maak.
Niet alleen snap ik het, ik kan er soms ook actief iets in veranderen. In bijvoorbeeld hoe ik de creatie ervaar, of hoe ik me
ergens over voel.
Maar de derde en vierde manier van creëren zijn vrij onaantastbaar, vind ik.
Afgelopen maandag had ik de hele dag het gevoel dat we naar de houthandel toe moesten. Op dinsdag gingen we dat ook
daadwerkelijk doen. Het was een sterk gevoel, waarvan ik niet wist waar het vandaan kwam.
Toen dinsdag bleek dat ze ons hadden pogen te bereiken, maar het verkeerde nummer hadden opgeschreven, snapte ik waar het
gevoel vandaan kwam.
Toch vroeg ik me achteraf af; waarom schreven ze het telefoon nummer verkeerd op? Want daar ging het al fout. Leuk dat ik er
iets van aanvoelde, maar het was een hoop omrijden om het op te lossen. Er gebeuren voortdurend van dit soort dingetjes; kleine
dingen die anders lopen en vertragingen geven.
Toch voel ik geen angst meer; nu we eenmaal ‘begonnen zijn’ en de kop er af is, vind ik het helemaal niet eng meer. Ik heb me
overgegeven aan de situatie.
Deze ‘dingetjes’ lijken wel een leerfunctie te hebben; we raken flexibeler en flexibeler. Ik wist niet dat ik me zo goed kon
voelen als m’n plannen allemaal door de war geschopt worden. Ook weet ik nu dat ik m’n gevoel kan vertrouwen.
Ik ga er dus maar van uit dat deze ‘dingetjes’ op een hoger nivo geregeld worden, door een deel van mij dat meer overzicht
heeft over alles.
Ik ga er ook maar gewoon van uit dat alles ‘goed is’. Dus dat elk ding dat fout loopt, eigenlijk goed loopt. Ook al weet ik
misschien niet wat er goed aan is, in eerste instantie, er toch maar vanuit gaan dat het gewoon goed ‘is’. En later komen we er
soms ook achter dat de dingen die mislopen, juist exact goed blijken te lopen.
Het zou leuk zijn als we morgen de tent op kunnen zetten, zodat er komend weekend langzaam alles over kunnen verhuizen en er
kunnen gaan wonen. Renske en Dennis komen komende woensdag aan, dus voorlopig blijft er werk aan de winkel. Hun yurt meehelpen
opzetten en natuurlijk sowieso nog steeds de zonnepanelen opzetten, electriciteits bedrading leggen, etc, in de komende weken.
|
|
Aaah the time has come; we are working on the land!
We signed the contract on Monday (see photos). Furthermore, we’ve been doing a lot of uninteresting side work. A package with a
wooden garden shed arrived and turned out to be the wrong package. It arrived in the wrong place and was in the middle of the
street. So we all had to drag the entire pile to a safer place. That was mainly a lot of extra work for nothing.
The wood did not arrive on the day it was supposed to arrive (Tuesday), so we drove to the shop the day after. It turned out
that he had sent messages to the wrong telephone number, trying to reach us. In retrospect it was good that he did not come
yet; the road still had to be smoothed out. That happened on Wednesday (see photo). Less than an hour before the wood
arrived.
On Monday evening we towed 50 pallets to the land (see photo). That was physically quite tough. And Wednesday we continued with
that; they had to go to another place on the land. I notice that my body really needs to get used to all the action.
Beer helps hard with the physical work. Mar has discovered a gift of herself; puzzling with garden sheds packages (photo). We
had actually also bought a metal garden shed, (a lot smaller than the incorrectly delivered wooden garden shed where our meter
box for the solar panels will be installed). She took care of the assembly kit, the screwdrivers and the parts, in the meantime
building up the shed, while we could do other things.
Lem is at home to receive all ordered packages. A very difficult task (he thinks).
On Monday we saw that the place that looks most promising for a vegetable garden was turned upside down by wild pigs (see
photo). We just assume that the airiness of the soil will benefit the making of a vege garden. But we will have to come up with
something to keep them out, once there is actually a vegetable garden.
Fortunately Renske comes with her dog, Rowan. Apparently, wild boar don't like being around dogs, so that's good.
I am still considering the issue of "creating". So I assume that we create everything in our own lives and that everything that
happens has a function. Nothing is random in my opinion.
I see the first method of creation as; having a feeling about something and then attract or repel something (quantum physics).
For instance; being afraid to put myself down on the land and thereby creating delays, etc.
I see a second way of creating as "in the moment itself". You have an experience and the way you label it ("shit" or "great")
creates the continuation of the experience.
The third way of creating is at a deeper level, but is connected to the first way of creating. In the third way, your
‘programming’ creates a lot of circumstances. And many emotions and feelings come from this programming (first way).
For example, my programming is what happened with the court case. I later discovered that I find myself apparently very
dangerous and thought that I had to be stopped, so I created the whole misery of a court case. It goes without saying that this
was a completely unconscious creation from a completely unconscious program. And you can't do anything with things that are
unconscious until you become aware of them. Programs often play unconsciously, are stored in the DNA and are active until you
become aware of it and change it.
After becoming aware of it, it is still very difficult to change a program, because you have of course not integrated this for
no reason. There may have been a good reason to put this in the DNA as important information. Maybe even a life-saving
reason.
The fourth way of creating happens at a level that I have no oversight of. I call it "a higher level".
The first two ways of creating, I can understand. I understand why certain things work in a certain way. I know what my fears
are and how I make them a reality. I also know where my trusts lie and how I make them into reality.
Not only do I get it, I can sometimes actively change something about it. In, for example, how I experience the creation, or
how I feel about something.
But the third and fourth way of creating are quite hard to change, I think.
Last Monday, all day long, I had the feeling that we had to go to the wood store. We actually did this on Tuesday. It was a
strong feeling and I didn't know where it came from.
When on Tuesday it turned out that they had tried to reach us, but had written down the wrong phonenumber, I understood where
the feeling came from and why we had to go there.
Still, I wondered afterwards; why did they write the phone number incorrectly? Because it already went wrong there. Nice that I
felt something useful about it, but it was a lot of driving around to solve it. Things like this happen all the time; small
things that run differently and cause delays.
Yet I no longer feel fear; now we have "started", I find it no longer scary. I surrendered myself to the situation.
These "things-going-wrong" seem to have a learning function; we become more flexible and adaptable. I didn't know I could feel
as good as I do, while my plans are all being thwarted. I now also know for sure that I can trust my feelings.
So I assume that these "things" are arranged at a higher level, by a part of me that has a better overview of everything.
I also just assume that everything is "good". So that every thing that goes wrong actually goes right. Even though I may not
know what is good about it, initially, I assume that it is simply "good". And later we sometimes also find that things that go
wrong turn out to be exactly right.
It would be nice if we could put the tent up tomorrow, so that we could slowly move all our stuff there and live there from
this coming weekend on.
Renske and Dennis are arriving next Wednesday, so work remains to be done. Helping to set up their yurt and of course still
setting up the solar panels, installing electrical wiring, etc, in the coming weeks.
|
|
|
|
|
Write a comment