English below video
Deze keer als blog een filmpje, een paar foto's en een klein beetje tekst.
Hoe lang zitten we nu hier? Tijd betekend erg weinig op dit land. Tijd wordt onderverdeeld in ; even afmaken voordat het gaat
regenen (april=regentijd), ik ben nu nog fit, dus nu nog even het zware werk doen, het is donker dus nu gaan we slapen, het
wordt licht dus nu staan we op (ja ja nachten van meer dan 10 uur slaap! Heeeerlijk!) en: we hebben iets besteld bij amazon
(koelkast, gasfornuis, tuinhuisje, inverter en batterijen, etc, etc) en wanneer kwam het ook weer binnen? Of: de gemeente zei
toch dat de toestemming voor het bouwen van de watertank binnen 2 weken binnen zou zijn? Hoeveel weken zijn er dan nu
voorbij?
Dat zijn momenteel de tijdbepalingen.
Eigen patronen worden uitvergroot; waarom ervaar ik stress terwijl er niks hoeft of moet? Waarom wil ik stoer doen en ga ik net
iets te ver of lang door? Waarom wil ik me zielig voelen?
En lol hebben; lachen om jezelf, met elkaar.
Zo basic bezig zijn, echt de fysieke opbouw van het fundament van het leven op het land. Dat maakt alles erg eenvoudig. Erg
ongecompliceerd. En dan naar jezelf kijken en zien waar je onnodig compliceert. Moeilijkheden maakt die er niet zijn.
Lem had het erg moeilijk de eerste week. Hij zag het compost toilet en besloot dat hij niet meer wilde eten en drinken, als dat
betekende dat hij er gebruik van zou moeten gaan maken. Hij kon wel janken. Door de (ik vind lekkere) geur van zaagsel, ruikt
hij de poep. Ik ruik alleen maar zaagsel. En na enige tijd dan ruik ik soms hetzelfde als toen ik mijn hamsterkooi verschoonde
als kind. Maar vies vind ik het zeker niet. Lem wel.
Na 3 dagen amper eten had hij een dieptepunt bereikt. Fysiek zwaar werk doen en niet eten is erg lastig te combineren. En toen
kwam de omslag: hij vond zijn doel.
Hij wilde naar Antarctica.
Bij elk stukje internet wat er was zocht hij hier alles over op. En langzaam maar zeker werd zijn zoektocht specifieker. Hij
besloot eindexamen te gaan doen komend jaar en begon als een gek te studeren. Hij schreef bijna een schrift vol met leerstof in
5 dagen. Hij zocht alles op wat los en vast zat.
Hij wist mij ook te overtuigen van zijn daadkracht en doel. Samen zochten we de weg die het best zou passen bij hem.
Het plan is nu: staatsexamen vmbo tl, profiel techniek, te gaan doen mei/juni 2020. Hierna mbo (ict richting) nivo 3 te doen.
Hierna; solliciteren voor een ict of schoonmaakbaan in Antarctica. Het maakt Lem niet uit welke van de twee. Hij vind het wel
leuk om ze af te kunnen wisselen.
Omdat ze in voor deze banen mensen zoeken die vaker in Verweggistan geweest zijn en van alle markten thuis zijn, maken we nu
foto’s van alles wat hij hier doet. Nu kan hij zijn verleden eindelijk inzetten voor iets wat hij wil!
Ik heb Lem nog nooit zo vaak zien lachen als sinds we op het land zijn. Hij vind de omstandigheden nog steeds erg miserabel en
probeert zijn toilet bezoek te beperken tot 1 x daags, maar hij eet in elk geval weer en zijn humor is aanstekelijk. Ik werk
erg graag met hem.
Vandaag werd er grote vordering gemaakt met de zonnepanelen, de aansluiting van de inverter en batterijen (zie foto's).
|
|
This time as a blog a video, a few pictures and a little bit of text.
How long have we been here? Time means very little on this land. Time is subdivided into; just finish before it starts raining
(April = rainy season), I am fit now, so now I have to do the heavy work, it is dark so now we go to sleep, it is getting light
so now we get up (yes, yes.. nights of more than 10 hours of sleep! Great!) and: we ordered something from amazon (fridge, gas
stove, garden shed, inverter and batteries, etc, etc) and when did it come in again? Or: the municipality said that the
permission to build the water tank would have arrived within 2 weeks? How many weeks have now passed?
These are currently the time provisions.
Own patterns are magnified; why do I experience stress when nothing is required or ‘has to’ be done? Why do I want to be tough
and do I go just a little too far or long? Why do I want to feel sorry for myself?
And having fun; laughing at myself, with each other.
Being so basic, really the physical construction of the foundation of life on a land. That makes everything very easy. Very
uncomplicated. And then to look at yourself and see where you complicate unnecessarily. Create difficulties that are not
there.
Lem had a hard time the first week. He saw the compost toilet and decided that he no longer wanted to eat and drink, if that
meant he would have to use it. Tears were close for him. Right through the scent –that I actually really like- of sawdust, he
smells the shit. I only smell sawdust. And after some time I sometimes smell the same as when I changed my hamster cage as a
child. But I certainly don't find it yuk. Lem does.
After barely eating for 3 days, he had reached a low point. Doing heavy physical work and not eating is very difficult to
combine. And then the change came: he found his goal.
He wanted to go to Antarctica (to explain the ‘why’ is easy; it is cold and pristine there).
With every little internet time there was, he looked up everything about it. And slowly but surely his search became more
specific.
He decided to take his final exams next year and started to study like crazy. He wrote almost a notebook full of subject matter
in 5 days. He searched up everything he didn’t understand.
He also convinced me of his decisiveness and purpose. Together we looked for the way that would suit him best, to reach his
goal.
The plan now is to take the state exam VMBO TL, profile technology, May / June 2020. After this, MBO (ICT direction) to do
level 3. After this; apply for an IT or cleaning job in Antarctica. Lem doesn't care which of the two. He likes to be able to
alternate them.
Because they are looking for people in these jobs who have been too Far-away-Gistan and who are familiar with all kinds of
trades, we now take pictures of everything he does here. Now he can finally use his past for something he wants!
I have never seen Lem smile as often as since we are here. He still finds the circumstances very miserable and tries to limit
his toilet visit to 1 x daily, but at least he eats again and his humour is contagious. I really enjoy working with him.
Today there was a huge progress with the solar panels and the connection of the inverter and batteries (see pictures).
|
|
|
|
|
Write a comment