For English below pictures.
Bijna 2 weken verder, sinds Renske en haar gezin terug naar Nederland gingen. Wat wennen dingen snel! Het land voelt alweer
‘gewoon’ en ‘eigen’. Ik loop rond in –voormalig- ‘haar’ tuintje en geef alles iedere avond –ook daar- water. Ze was namelijk,
net als ik, een groentetuintje gestart. En haar rozenboog bloeit lustig verder.
De yurt is ondertussen gekocht door Anna’s moeder. Zij en Anna hadden destijds ook een grote donatie gedaan en willen hier af
en toe lang kunnen komen. Dan is zo’n yurt ideaal natuurlijk. Ook wij mogen hem af en toe gebruiken, wat mogelijkheden bied qua
retreats ed.
De vorige blog waren we wat vastgelopen qua financiën om de watertank af te kunnen bouwen. Maar het is gelukt om geld bij
elkaar te krijgen (veel dank aan de mensen die ons hierbij hielpen) en de watertank is bijna klaar.
Het bouwen van het dak van de tank had nog wat voeten in aarde. Het dak moet ook, helaas, nóg 2 weken uitdrogen. In de
tussentijd kunnen we hem een keer vullen en leeg laten lopen voor irrigatie. We kunnen er alleen geen water in laten staan; er
staan ijzeren steigers in, die het dak voorlopig omhoog houden. Dus pas na 6 augustus, als die steigers er uit zijn, hebben we
een functionerende watertank.
In de tussentijd gaan we natuurlijk wel alle waterleidingen over het land leggen. We willen ze ook allemaal ingraven. Het is
geen mooi gezicht om overal leidingen te zien lopen. Ook wordt het water veel te heet in de leidingen, als ze open en bloot in
de zon liggen.
Een deel van de leidingen is voor drinkwater/huishoudelijk water. De rest is voor irrigatie. De bomen zullen zo blij zijn met
al dat water straks!
Ik heb in 1 ochtend een douchehok in elkaar geflanst, met pallets. Eric had namelijk een dompelpomp gekocht. Nu konden we
eindelijk douchen! Normaal gooide ik gewoon een bak water over me heen en waste ik mijn haar ook in een bak water. Om dit te
kunnen doen, stond ik naakt in de buurt van de rand van het ravijn. Er zijn toch nooit mensen te zien in de vallei. Maar
om zeker te weten dat ik privé kan douchen, heeft ook wel wat. Vooral de kinderen zijn hier erg blij mee.
De dompelpomp liet ons ook toe om eindelijk de wasmachine te kunnen gebruiken. Dat was echt heel fijn! Tussen en 11 en 16
u, tijdens de dag, is er genoeg zonne-energie om de wasmachine met gemak aan te kunnen.
Beestenboel:
We hebben afgelopen zondag een puppy opgehaald. Het is een klein herdershondje, een vrouwtje. Ze had even de schrik van haar
leven (eerste autorit, weg bij mama), maar wende al verassend snel aan de nieuwe situatie.
De kat was het er natuurlijk totaal niet mee eens. Hij zat de rest van de avond in een boom toe te kijken wat voor onzinnigheid
we nu toch in huis hadden gehaald.
We hadden – voor het doorbrengen van de nacht- een mooi afgetimmerd hok voor het hondje, waar ze rustig in kon lopen, slapen,
eten, spelen. Maar daar was ze het niet mee eens. Ze deed meerdere uitbraak pogingen. Dus Eric gaf het op haar terug te zetten
(nadat ze zichzelf bijna wurgde door met haar hoofd klem te zitten en haar poot bijna afknelde) en liet haar los rond lopen. Ze
heeft de rest van de nacht tegen onze tent aan, doorgebracht. Exact wat de kat altijd deed. Vlak bij ons zijn. Alleen zat de
kat nu in de boom boven de tent boos te kijken.
Vandaag legde de kat –die ik altijd vanzelfsprekend ‘kom-maar-Moepie’ noem, dus misschien wordt de ‘officiële’ naam ‘Moepie’-
zich neer bij de situatie. De keuken is de plek waar het hondje- die we waarschijnlijk ‘Sarah’ gaan noemen (Saartje,
Saar) -niet mag komen, dus daar hielde Moepie me tijdens het koken gezelschap. Ze miste ons en hield het
‘high-en-mighty-boos-zijn-in-een-boom’ niet vol. Ook tijdens het eten lag hij bij ons, terwijl Saartje op het benedenste terras
tegen de waterbak aan lag te slapen.
De naam Sarah kwam bij me op toen ik het hondje de eerste keer zag en is me daarna bij gebleven. Bij de kat ‘voel’ ik een naam,
maar ik kan ‘m niet pakken. Net als bij een droom die me –bij het wakker worden- ontglipt.
In een gedurfd moment heb ik een vlog ingesproken/gefilmd en op YouTube geplaatst. Toen ik de 8ste vlog al maakte,
een week later, durfde ik eindelijk de eerste vlog op Facebook te zetten.
Vanaf de eerste vlog kreeg ik e-mails van een ‘fan’. Een onbekende, die ondertussen mijn ‘Tuchtzaak vlog’ al naar de Europese
commissie en de Nederlandse regering heeft gestuurd. Hij wil me gerehabiliteerd zien; terug in het BIG register. Zelf heb ik
niet zo’n behoefte om ooit nog in de BIG te staan (als wat dan ook). Maar het zou me toch wel goed doen als ik gerehabiliteerd
werd. Dus ik ben deze onbekende toch wel dankbaar voor zijn actie en volhardendheid.
Ik word over het algemeen erg blij van de vlogs inspreken. Ik heb duizend-en-een ideeën voor nog meer vlogs. Ook heb ik een
lijstje met vragen gekregen van mensen, die ze ook graag beantwoord zouden zien in een vlog. Leuk!
Op dit moment is de warmte het enige wat we moeilijk vinden. Het verhinderd ons om door te kunnen werken (hoewel de mannen die
de watertank maken, gewoon in de zinderende hitte werken alsof het niks is). Het legt ons eigenlijk gewoon lam.
Gelukkig zijn de nachten prima te doen (gemiddeld 20 graden is in een tent een fijne temperatuur) en de ochtenden -tot 11 uur-
ook.
Dit hoort echt bij Spanje en is dus iets wat ik gewoon zal moeten accepteren. Als we een echt huisje kunnen bouwen, dan wordt
het een stuk doenbaarder. Maar voor nu is het gewoon zweten!
|
|
Almost 2 weeks on, since Renske and her family returned to the Netherlands. Things get to be normal so quickly! The land
already feels 'normal' and 'our own'. I walk around in - formerly - "her" garden and water everything, every evening. She had,
just like me, started a vegetable garden. And her rose arch continues to flourish.
The yurt has since been purchased by Anna's mother. She and Anna had also made a large donation at the timewe started all this
and want to be able to come here now and then. Then such a yurt is ideal of course. We may also use it occasionally, which
offers possibilities in terms of retreats, etc.
We were a bit stuck in terms of finances -in the previous blog- to be able to complete the water tank. But we managed to raise
money (many thanks to the people who helped us with this) and the water tank is almost finished now.
Building the roof of the tank took much longer then expected. The roof must also, unfortunately, dry out for another 2 weeks.
In the meantime, we can fill it once and drain the tank, for irrigation. We just can't leave water in it; there are iron
scaffolding that keep the roof up for now. So only after August 6, when those scaffolding has been removed, do we have a
functioning water tank.
In the meantime, we will of course, lay all the water pipes across the land. We also want to bury them all. It is not nice to
see pipes running everywhere. Also, the water in the pipes becomes too hot when they are open and exposed to the sun.
Part of the pipes is for drinking water / domestic water. The rest is for irrigation. The trees will be so happy with all that
water later!
In 1 morning I have assembled a shower cabinet with pallets. Eric had bought a submersible pump. Now we could finally take a
shower! Normally I just threw a bowl of water over me and I also washed my hair in a bowl of water. To do this, I stood naked
near the edge of the ravine. There are never any people in the valley. But to be sure that I can shower privately is also
alluring. The children in particular are very happy with this.
The submersible pump also allowed us to finally use the washing machine. That was really nice! Between 11 am and 4 pm during
the day, there is enough solar energy to supply the washing machine, with ease.
Animal stuff:
We picked up a puppy last Sunday. It is a small German shepherd dog, a female. For a moment she had the fright of her life
(first car ride, away from Mama), but got used to the new situation surprisingly quickly.
The cat, of course, totally disagreed. The rest of the evening he sat in a tree haughtily watching at what nonsense we had
brought home.
We had – for spending the night - a nice, well-kept doghouse, where she could walk, sleep, eat, and play. But she did not
agree. She made several outbreak attempts. So Eric gave up (after she nearly strangled herself by getting her head stuck and
her leg almost pinched) and let her walk around free, around 3 am. She spent the rest of the night lying against our tent.
Exactly what the cat always used to do. Being close to us. Only now the cat was looking angry from the tree above the
tent.
Today, the cat - which I always naturally call "come-come-Moopy", so maybe the "official" name will become "Moopy"- accepted
the situation.
The kitchen is the place where the dog - which we will probably call "Sarah" (Saar) - is not allowed to come, so Moopy kept me
company there, during the cooking. She missed us and could not keep up the "high-and-mighty-being-angry-in-a-tree". He also sat
with us while we were eating lunch, while Saar was sleeping on the lower terrace next to the water basin.
The name Sarah came to my mind the first time I saw the dog and then stayed with me. I "feel" a name for the cat, but I can't
get to it. Just like with a dream that escapes me when I wake up.
In a daring moment I recorded / filmed a vlog and posted it on YouTube. When I already made the 8th vlog, a week later, I
finally dared to post the first vlog on Facebook.
From the first vlog on I received emails from a "fan". An unknown person, who in the meantime has sent my "Disciplinary case
vlog" to the European Commission and the Dutch government. He wants to see me rehabilitated; back in the BIG register. I myself
do not need to be in the BIG ever again. But it would do me good if I was rehabilitated. So I am grateful to this stranger for
his action and perseverance.
I am generally very happy about the vlogs. I have a thousand-and-one ideas for even more vlogs. I also received a list of
questions from people who they would like to see answered in a vlog. Nice!
At the moment, the heat is the only thing we find difficult. It prevents us from continuing to work (although the men who make
the water tank just work in the blistering heat as if it is nothing). It actually just paralyzes us.
Fortunately, the nights are well to do (an average of 20 degrees in a tent is a nice temperature) and the mornings until 11
am.
This really is part of being in Spain and is therefore something that I will just have to accept. If we can build a real house,
then it becomes a lot more doable. But for now it's just a lot of sweating!
|
|
|
|
|
Write a comment