For English below pictures.
Het klinkt misschien erg saai, maar we zijn vooral en alleen maar aan het werken. Dus veel ‘werkfoto’s’ in deze blog.
Vorige week gebeurde er iets heel spannends. Eric en ik hadden ons een aantal weken geleden maar eens bij de gemeente hier
pogen in te schrijven. De voornaamste reden hiervoor was dat we een autootje wilden kopen en daarvoor heb je schijnbaar een
‘padron’ nodig (inschrijving).
Nou is het simpelweg illegaal om op een stuk land te wonen, waar geen legaal huis op staat. Je mag wel tijdelijk op je land
wonen, maar er mag niks definitiefs zichtbaar zijn (geen cementenvloer, geen electriciteitsnetwerk bijvoorbeeld). Je mag dus
bijvoorbeeld tijdelijk in een yurt of tent wonen. Dat wordt ‘gedoogd’, zeg maar.
Dit wisten wij natuurlijk. Maar we hadden ook gehoord dat er in de praktijk niet zo moeilijk over wordt gedaan om je alsnog op
je land in te schrijven en dat dat ‘tijdelijk’ vrij ruim genomen wordt(jaren). Dit omdat er een gigantische leegloop is van de
kleine dorpen naar de grote steden. Alle Spaanse jongeren verdwijnen al jaren lang van het platteland. De gemeenten krijgen
vanuit de overheid betaald naar gelang het aantal inwoners. Dus de gemeenten vonden het helemaal niet erg om een oogje dicht te
knijpen over de regels als er weer een gekke buitenlander in een tentje wil wonen. Zolang ze maar meer inschrijvingen konden
krijgen daardoor.
Dus wij stonden daar tegenover een verbaasde gemeente beambte ‘jullie wonen in een tent???’ De beambte naast hem kende ons nog
van de permissie voor de watertank en legde uit aan zijn collega dat we in een soort ‘casita’ woonden. Een soort ‘huisje’ (zo
noemen ze de yurt). We lieten het maar daarbij.
Afgelopen week kregen we een telefoontje van hem (je lacht je dood als je ons aan de telefoon Spaans hoort praten) en na half
begrepen te hebben dat hij ons wilde zien (ofzo), gingen we maar meteen langs. Toen we daar aankwamen, bleek dat hij met ons
mee wilde rijden naar ons land. Wat? Huh?
We krompen in elkaar bij de gedachte dat we gezeik zouden krijgen over alle meer dan 70 meter openliggende greppels met kabels,
afvoeren en waterleidingen. Dat zag er toch wel enigszins permanent uit. Snel verzon ik dat we een dringende afspraak in
Granada hadden (we moesten wel naar de Spaanse ‘Praxis’ in Granada, dat wel) die middag en echt niet konden. Dus werd het
verzet naar de ochtend erna om 9 uur.
Thuisgekomen wachten we tot het koel genoeg werd om te werken. Om 19 u begonnen we alles dicht te gooien en weg te werken. Een
gigantisch karwei. Die avond had we ook waterrechten, dus we lagen er laat in.
Toen hij de volgende ochtend met ons meekwam kreeg ik totaal niet de indruk dat er een probleem was met het krijgen van een
padron. Hij legde uit dat hij alleen maar met eigen ogen moest kunnen zien dat we er ook echt woonden. Niet dat het een ‘nep
inschrijving’ was. Dat was alles. Dat waren de kleine gemeenten verplicht ten opzichte van de staat.
Het had hem dus geen bal geïnteresseerd of we nou greppels met kabels hadden, of niet.
Het was dus even spannend geweest, maar totaal onnodig.
Waar we wel voor gewaarschuwd zijn via diverse Spaanse Facebook groepen, is de ‘environmental police’. Die hadden we al
meermalen onderweg gezien met hun politiewagentjes. Als we een padron krijgen zullen ze zeker even komen kijken hoe we het
grijs water probleem oplossen (lozen in de barranco mag niet natuurlijk) en wat we doen met ons zwarte afval.
Zolang je de zooi op je eigen land verwerkt is er geen issue. Tot voor kort lieten we het grijs water aflopen naar de nabije
bomen. We gebruiken alleen milieuvriendelijke producten, speciaal geschikt voor grijs water.
Maar nu we gaan werken met een echte afvoer die niet zo gemakkelijk te verplaatsen is, hebben we een 1000 liter tank gekocht
waar alles in verzameld wordt. Onderin staat een pomp en iedere dag pompen we het grijs water van die dag naar de bomen
toe.
Wat betreft het zogenaamde zwarte afval; composteren is niet gebruikelijk in Spanje. Maar we verwachten dat het geen probleem
zal zijn. Onze composthopen stinken niet meer (het was even leren werken ermee), dus het ruikt ook niet meer
problematisch.
We hopen in elk geval dat de environmental police ok is met hoe we het hier doen.
Sinds kort leven er twee grote arenden in de vallei. Een stelletje. Een prachtig gezicht hoe ze boven ons zweven met hun
specifieke geluiden. Mocht de milieupolitie daarachter komen dan heb je wel kans dat we hier niks meer mogen bouwen, dan wordt
dit een beschermd gebied. Dus laten we hopen dat dat nog even geheim blijft.
Bij de vos die we s ‘nachts horen, de vele uilen en andere roofvogels, gewone vogels en parkieten, de schorpioen(die Beer had
gezien), slangen(op de teerweg) en een tarantula (die Beer tegenkwam bij het graven), zijn de arenden een mooie
aanvulling.
De doucheruimte is bijna klaar ondertussen. Het werk gaat iedere keer toch wat minder snel dan we eigenlijk willen. Vandaag
konden we voor het eerst langer doorwerken s’ochtends; het is koeler aan het worden en er valt zelfs een drupje regen. Op de
foto's is te zien hoe de douche ruimte vorm aanneemt, met een wc deel, een wasbak deel en een douche deel.
Wat betreft de onzekerheden; vorige week kon ik hier goed boos over worden. Dan was ik op alles aan het vloeken. Met name op
het leven en op allerlei ongrijpbare dingen zoals mijn hoger zelf of mijn ziel of wat dan ook. Al vloekend en grommend bracht
ik de dag door. Ik stootte me regelmatig of werd ineens gestoken door insecten die ik al maanden niet meer gezien had. Ik
voelde me door het leven voor de gek gehouden en zelfs gepest. Ik kwam dingen tegen in mezelf waar ik niks mee kon, in elk
geval. Onvatbaar, ongrijpbaar, onanalyseerbaar. Niks voor mij.
Het enige wat ik kon doen, was mijn woede accepteren. Sindsdien gaat het weer beter.
Meer foto's van de binnenkant van de yurt via deze link: www.yurtvakantie.com
|
|
It may sound boring, but we are mainly and only working. So; many "work photos" in this blog.
Last week something scary happened. Eric and I had tried to register with the townhall here a few weeks ago. The main reason
for this was that we wanted to buy a car and for that you apparently need a "padron" (registration).
It is simply illegal to live on a piece of land that does not have a legal house on it. You are ‘sort of’ allowed to live on
your land temporarily, but nothing definitive may be visible (no cement floor, no electricity network, for example). So you can
for example temporarily live in a yurt or tent. That is sort of "tolerated".
We knew this of course. But we also heard that it is not so difficult in ‘real life’ to register on your terrain and that
"temporarily" is taken fairly broadly (like; years). This is because there is a huge population drain from the small villages
to the big cities. All Spanish youths have been disappearing from the countryside for years now. The municipalities are paid by
the government according to the number of inhabitants. So the municipalities did not mind to turn a blind eye to the rules when
another crazy foreigner wants to live in a tent. As long as they could get more registrations as a result.
So we were standing in front of an astonished town clerk "you live in a tent ???" The clerk next to him still knew us of the
water tank permission and explained to his colleague that we were living in a kind of "casita". A kind of "house" (that's what
they call the yurt). We left it at that.
Last week we received a phone call from him (you would wet your pants laughing if you would hear us talking Spanish on the
phone) and after half understanding that he wanted to see us (or something), we immediately went by the townhall. When we got
there, it turned out that he wanted to ride with us to our terrain. What? Huh?
We had a small anxiety attack at the idea that he would see all the more than 70 meters of trenches with cables, drains and
water pipes. That looked somewhat permanent... I quickly came up with an urgent appointment in Granada (we did have to go to
the Spanish "Praxis" in Granada, though) that afternoon and that we really couldn't take him to our terrain at that moment. So
the appointment was moved to the next morning at 9 o'clock.
When we got home we waited until it became cool enough to work. At 7 pm we started to close all the ditches, making our work
invisible. A huge job. We also had water rights that night, so we were late in bed.
When he came with us the next morning, I didn't get the impression that there was a problem getting a padron at all. He
explained that he only had to see with his own eyes, that we were actually living there. To make sure it was not a "fake
registration." That was all. The small municipalities were obliged to do so with regard to the state.
He had no interest in whether or not we had ditches with cables. So we had been anxious for a while, but totally unnecessary it
seemed.
What we have been warned about through various Spanish Facebook groups is the "environmental police". We had seen them several
times along the road with their police-like cars. If we get a padron, they will certainly come and see how we solve the gray
water problem (discharging into the baranco is not allowed of course) and what we do with our black waste.
As long as you process the stuff on your own terrain there is no issue. Until recently we had the gray water run down to the
nearby trees. We only use environmentally friendly products, especially suitable for gray water.
But now that we are going to work with a real drain that is not so easy to move, we have bought a 1000 liter tank in which
everything is collected. At the bottom is a pump and every day we pump the gray water to the trees.
As for the so-called black waste; composting is not common in Spain. But we expect that it will not be a problem. Our compost
heaps no longer stink (it took a while to learn how to work with it), so it doesn't smell problematic anymore
either.
In any case, we hope that the environmental police are okay with how we are doing here.
Two large eagles now live in the valley. A couple. A beautiful sight how they float above us with their specific sounds. If the
environmental police finds out, then you have the chance that we can no longer build anything here, because this will become a
protected area. So let's hope that remains secret for a while.
Among the fox we hear at night, the many owls and other birds of prey, common birds and parakeets, the scorpion (that Bear had
seen), snakes (on the tar road) and a tarantula (that Bear encountered while digging), the eagles are a nice addition.
The shower room is almost ready in the meantime. Every time the work goes a little less quickly than we actually want. Today we
were able to work longer in the morning for the first time; it's getting cooler and there even was a drop of rain. As you can
see in the pictures the shape of the shower cabin, with tolet and washing basin area, is taking shape.
Regarding the uncertainties; last week I got really angry about this. I was cursing on everything. In particular on life and on
all kinds of elusive things such as my higher self or my soul or whatever. I spent the day cursing and growling. I regularly
bumped myself or was suddenly stung by insects that I hadn't seen in months. I felt fooled by life and even bullied or kidded
in a way. I came across things in myself that I couldn't do anything with. Incomprehensible, elusive, unanalyzed. Not my cup of
tea.
All I could do was accept my anger. Since then I've been feeling better again.
More pictures from the inside of the yurt through this link: www.yurtvakantie.com
|
|
|
|
|
Write a comment